اما انتشار این اسناد که بسیاری از کشورها به استثنای آمریکا را هدف قرار داد، شبهات بسیاری را مطرح کرده است.
فردی به اسم جان دو این اسناد را در اختیار رسانه‌‌ها قرار داده و گفته هدفش از این کار عمومی کردن جرایم مالی است. جان دو کیست؟ کسی پاسخی برای این سوال ندارد.
انتشار اسناد پاناما که در آن یک میلیون و 200 هزار سند ثابت می کند که مقام های عالی رتبه در جهان در فساد مالی و پول شویی های مختلف دست داشته اند، جنجال گسترده ای به پا کرده است. اسنادی که گفته می شود در اختیار تیمی 400 نفره از خبرنگاران 82 کشور جهان قرار گرفته و آنها به طور سری نشسته اند و گزارش هایی را به طور هم زمان در مطبوعات خود منتشر کرده اند.
از جمله خبرنگاران روزنامه های گاردین، چاپ انگلیس و زود دویچه زیتنوگ، چاپ آلمان که گزارش های آنها بیش از رسانه های دیگر مورد استناد افکار عمومی و رسانه های سمعی و بصری قرار گرفته است.
اما انتشار این اسناد که بسیاری از کشورها به استثنای آمریکا را هدف قرار داد، شبهات بسیاری را مطرح کرده است. گفته می شود فردی به اسم جان دو این اسناد را در اختیار رسانه ها قرار داده و گفته هدفش از این کار عمومی کردن جرایم مالی است. جان دو کیست؟ کسی پاسخی برای این سوال ندارد.
400 خبرنگار کیستند؟ 82 کشور شامل کدام کشورها می شوند؟ یا مثلا اندیشکده بروکینگز به صراحت می پرسد افکار عمومی و روزنامه نگاران چگونه می توانند مطمئن باشند که جان دو فردی قابل اعتماد است و اسناد ارایه شده واقعی، کامل و بدون تحریف هستند؟ آیا جان دو یک شخص حقیقی است؟ چطور وی مطمئن بوده که می تواند بدون افشای هویت خود به انتقال این اسناد بپردازد؟ وی به حجم عظیمی از اطلاعات و اسناد دسترسی داشته، چه کسی این اسناد را در اختیار او قرار داده است؟
به گفته بروکینگز این نشان می دهد که پای یک آژانس اطلاعاتی در میان بوده است. البته این موسسه در ادامه می گوید که می تواند این آژانس، سازمان امنیت روسیه باشد و دلیل می آورد تمامی آن چه افشا شده مربوط به شخص پوتین نیست بلکه اطرافیان او را هدف قرار داده است.
در مقابل روس ها می گویند این افشاگری کار آمریکایی ها بوده است. استدلالی که آنها می آورند قوی تر از استدلال موسسه بروکینگز است.
آنها می گویند در میان این یک میلیون و 200 هزار سند افشا شده هیچ ردی از مقام ها یا حتی شهروندان امریکایی چه حقیقی چه حقوقی نیست. نکته شک برانگیز این که هیچ برخوردی با شرکت موساک فونسکا، شرکتی که گفته می شود در پاناما کار پول شویی را به سود این افراد انجام می داده، صورت نگرفته است.
این مساله شبهات را نسبت به واقعیت های موجود در پشت این افشاگری ها افزایش داده است. روز شنبه خبری منتشر شد که پولیس مبارزه با فساد آرژانتین به نمایندگی شرکت موساک فونسکا در بوینس آیرس یورش برده و این دفتر را مورد بازرسی قرار داده اما روابط عمومی این شرکت به شبکه خبری یورونیوز گفته است که هیچ کاری خلافی نکرده تا بخواهد مورد بازجویی دولتی قرار بگیرد و دولت هیچ مانعی برای ادامه فعالیت های آن ایجاد نکرده است. حتی رییس این شرکت گفته است که چرا کسی نمی پرسد چگونه اسناد شرکت هک شده اند و در اختیار رسانه ها قرار گرفته است. چرا کسی از هویت هکر شرکت نمی پرسد؟
خلاصه این که، آن چه بیش از پیش مشهود است، رد پای سازمان امنیتی ای مثل سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) در پرونده است تا رد پای سازمان امنیتی روسیه. ساده ترین سوالی که مطرح می شود این است که چرا باید آمریکایی ها دست به چنین کاری بزنند؟
پاسخ ساده این سوال این است که آمریکایی ها به دنبال تسویه حساب با کشورها یا افراد یا کسانی هستند که یا مهره بازی شان در عرصه سیاست سوخته است یا احساس می کنند که در راه آنها مزاحمت ایجاد می کنند یا در پیشبرد سیاست های شان لج بازی می کنند.