معصوم استانکزی، سرپرست وزارت دفاع گفته است: «در جریان زمستان سال گذشته وزارت دفاع ملی به استقرار نیروها پرداخت و تنها در استان هلمند چهار گردان که هر‌گردان متشکل از ۷۰۰سرباز می‌باشد را دوباره آموزش داده‌اند و در مناطق مختلف آن استان مستقر کرده است.» همچنین بی‌بی‌سی گزارش داده‌است که این تهاجم برای «بیرون‌‌راندن طالبان از سنگین و نواحی اطراف آن» راه‌اندازی شده است. استان هلمند از چند جهت هم برای دولت و نیروهای متحد آن، هم برای گروه‌های ستیزه‌جو و برانداز به‌ویژه طالبان، دارای اهمیت زیادی است. این استان از یک‌سو در مرز با پاکستان واقع است و از این‌جهت رفت‌وآمد ستیزه‌جویان و جنگجویان را برای طالبان ساده می‌کند، هم دارای وادی گسترده و مناسب برای کشت تریاک، یکی از اصلی‌ترین منابع مالی طالبان و البته دیگر گروه‌های تبهکار و قاچاق‌چیان موادمخدر است که در سطح بین‌المللی به تجارت غیرقانونی تریاک و سایر تولیدات موادمخدر سرگرمند. هم در زمان حکمرانی طالبان هم پس از براندازی رژیم به رهبری این گروه، هلمند یکی از مناطق مهم برای این منظور بوده است. هلمند بزر‌گترین کشت‌زارهای تریاک در سطح افغانستان را دارد و در عین‌حال کارخانه‌های تبدیل این ماده به سایر فرآورده‌های مخدر را در خود جا داده‌است. بر اساس اسناد موجود، اکثر ۴۵۶سرباز بریتانیایی که در ۱۵سال گذشته در جنگ افغانستان جان خود را از دست داده‌اند، در مقابله با پیکارجویان در همین استان سرگرم نبرد خونین بوده‌اند. در ماه‌های اخیر و پس از خروج نیروهای بریتانیایی و آمریکایی از این استان، نیروهای امنیت ملی افغانستان با توجه به کمبودهایی که در بخش‌های تجهیزاتی، آموزشی و اطلاعاتی مواجه بودند، در نهایت ناگزیر شدند تا شماری از پایگاه‌های خود را در بخش‌هایی از این استان ترک کنند. رها‌کردن این مناطق «عقب‌نشینی استراتژیک» توصیف شده است. واگذاری قلمرو‌هایی در این استان به طالبان پس از چندین‌سال نبرد خونبار، تردیدهایی را نسبت به توانایی نیروهای امنیتی کشور به همراه داشت؛ ولی اظهارات مقام‌های وزارت دفاع و راه‌اندازی عملیات تهاجمی در فصل بهار، برخلاف سال‌های گذشته که از سوی گروه طالبان اعلام می‌شد، خوش‌بینی توأم با احتیاط را در ذهن‌ها خلق می‌کند. اگر آن‌گونه که سرپرست وزارت دفاع مدعی شده که خارج‌شدن نیروها از شماری از پایگاه‌های ارتش در تعدادی از شهرستان‌ها تجدید نیرو با هدف راه‌اندازی عملیات تهاجمی باشد، نشانۀ امیدواری در سطح بزرگ امنیتی و نظامی است. ناظران اغلب از استراتژی و سیاست دفاعی و نظامی کشور با این توجیه انتقاد می‌کردند/می‌کنند که دولت در حالت مستأصل قراردارد و تا زمانی که با حمله‌ای روبه‌رو نشود، دست به کار نمی‌شود و تنها هنگامی به مقابله می‌پردازد که نیروهای نظامی به‌ویژه ارتش هدف قرار بگیرند. به‌رغم آن‌که برخلاف سال‌های گذشته، گروه طالبان و سایر نیروهای برانداز که به صورت مسلحانه اهداف خود را پیش می‌برند، در فصل سرما و زمستان نیز به حملات خود ادامه دادند، پیش‌بینی‌ها عمدتاً این بود که با شروع فصل بهار، این گروه احتمالاً تهاجم خود را شدت بخشند و نگرانی وجود داشت که حتی شکست‌هایی را در سطح استان‌ها بر دولت تحمیل کنند. هرچند زمان زیادی از شروع فصل بهار نمی‌گذرد، با این‌همه نشانه‌های امیدوارکننده‌ای از تغییر استراتژی نظامی مشاهده میشود؛ این‌که به جای طالبان نیروهای امنیتی ابتکار عمل را به دست می‌گیرند و تلاش می‌کنند تا پیش از آن‌که منتظر تهاجم باشند و حالت تدافعی به خود بگیرند، عملیات نظامی و سرکوب شورشیان را به‌راه اندازند. شهرستان سنگین در شمال هلمند، از این جهت نیز اهمیت دارد که در نزدیکی منطقه‌ای واقع است که در آنجا سد بزرگ آب‌گردان و تولید انرژی برق کجکی واقع‌اند؛ نیروگاه آبی که برق مورد نیاز چند استان جنوبی را می‌تواند تأمین کند. این نیروگاه تنها زمانی می‌تواند به بهره‌برداری کامل برسد و نیروی تولیدی آن به دست مصرف‌کنندگان برسد که امنیت آن تأمین باشد. گزارش‌هایی منتشر شده که پول مصرفی انرژی برق تولیدی در این نیروگاه بخشی از منبع مالی طالبان است و این گروه تلاش می‌کند تا در حد امکان کنترل آن را بدست داشته باشد، یا دست‌کم در روند انتقال آن اختلال ایجاد کند. حالا که خبر از عملیات تهاجمی بزرگ منتشر میشود، تا حدودی «عقب‌نشینی‌های تاکتیکی» معنا می‌یابد. در زمان خروج نیروهای ارتش از پایگاه‌هایی در هلمند در زمستان نیز نگرانی‌هایی نسبت به سرنوشت ساکنان مناطقی مطرح شد که با تخلیه سربازان ارتش، زیرسایۀ حاکمیت طالبان قرار می‌گیرند؛ این‌که احتمال دارد با اعمال انتقام‌جویانۀ شورشیان به علت همکاری با نیروهای دولت مواجه شوند. تجدید قوای سربازان ارتش خبر امیدوارکننده ای است. برخی تحلیل‌گران عملیات جاری ارتش در سنگین را «آزمون اصلی ارتش افغانستان» توصیف کرده‌اند. فرماندهان محل عملیات نیز با اعتماد‌به‌نفس از تغییر «حالت دفاعی به حالت تهاجمی» سخن گفته‌اند. سربازان بریتانیایی در زمان حضور‌شان در این استان متحمل تلفات سنگینی شدند و تنها زمانی آرامش نسبی به بخش‌های وسیعی از هلمند حاکم شد که نیروهای دریایی ایالات متحده بر‌اساس برنامۀ افزایش نیروی باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده، در سال ۲۰۰۹ به این استان اعزام شدند و زهر‌چشمی از شورشیان گرفتند که درزمان حضور این نیروها به‌ندرت توانستند مناطقی را بازپس بگیرند. حالا نیروهای امنیتی ملی افغانستان رهبری عملیات بزرگ در هلمند را برعهده دارند. از این جهت نیز تهاجم بر سنگین اهمیت نمادین دارد و محکی است برای سنجش توانایی نیروهای امنیتی کشور. در صورتی که این تهاجم پیروزی‌هایی را درپی داشته باشد، می‌توان به آیندۀ این نیروها بیش از پیش امیدوار شد.