رخنه سلفیت در لایه های سیاسی دولت مالزی

در سالهای اخیر به خصوص پس از آخرین انتخابات پارلمانی مالزی در پی برخی سیاست های دولت و تغییرات و تحولات در جهان اسلام و نفوذ وهابیون در مالزی و منطقه جنوب شرق آسیا باعث رواج تفکرات افراطی در مالزی و کشورهای جنوب شرق آسیا شد.

شبکه های اجتماعی به ویژه فیسبوک، توئیتر و یوتیوب در سال‌های اخیر مهمترین منبع برای تبلیغات گروه‌های افراطی و تروریستی در مالزی و جنوب شرق آسیا بوده است. رسانه‌های اجتماعی طی چند سال اخیر در مالزی قدرت گرفته و با توجه به جذب 75 درصد تروریست‌های مالزیایی‌ها از طریق این رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی اکنون نوعی تهدید برای این کشور تلقی می‌شوند. در چنین شرایطی مردم مالزی نیز تحت تاثیر آموزه های وهابیت و مبلغان سلفی از کشورهای عربی با موجی تبلیغات افراط گرایی روبرو شده‌اند و حوادثی را که در سال‌های اخیر در منطقه عراق و سوریه و حتی افغانستان و پاکستان اتفاق می‌افتد به جنگ شیعی و سنی ارتباط میدهند. با چنین تبلیغاتی گروه زیادی از جوانان و حتی برخی از اساتید دانشگاه‌ها و مقامات حزبی محلی به گروههای سلفی در مالزی پیوستند.
افزایش سلفی گری در مالزی و نفوذ و رخنه آن در لایه های سیاسی این کشور باعث شده است برخی به دلیل توجیه این روند از اصطلاح ''سلفی گری صلح آمیز'' یاد کنند. با توجه به افزایش علمای سلفی در حزب مالایی تباران متحد (حزب حاکم مالزی)، سلفی گری در این کشور مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. سلفی گری ارتباط نزدیکی با وهابیت دارد و پیروان سلفی بر این باروند که باید به دوران پیامبر (ص) بازگشت و همه اشکال نوآوری را منسوخ کرد.
طیفی از سیاسیون عضو حزب حاکم مالزی (آمنو) قادر به ریشه کن کردن بوروکراسی و موسسات اسلامی سنتی در این کشور نیستند و حضور آنها پیوند بین سلفی گری، سیاست و افراطی گری را تقویت کرده است. حتی برخی از کارشناسان و متخصصان محلی، اصطلاح ''سلفی گری صلح آمیز'' را با هدف ایجاد تمایز بین سلفی گری بدون خشونت و سلفی گر افراطی مطرح کرده اند. در حالی که این تمایز قصد ایجاد یک طبقه بندی ویژه را ندارد، اما تلاشی است برای تشریح تصور سلفی گری به دور از خشونت در مالزی، فارغ از اینکه آنها سفلی سیاسی یا سلفی آرام باشند. سلفی های خاموش یا آرام، صلح جو به نظر می رسند و با رد فعالیت های خیابانی بر روی تبلیغ و فعالیت های تبلیغی متمرکز هستند. سلفی های سیاسی نیز به رغم همتایان خشن خود، در تلاش برای دستیابی به اهداف اسلامی خود از طریق مشارکت سیاسی به جای استفاده از حملات نظامی هستند.''اما این نکته که همه سلفی های صلح جو به طور مسلم و بدون چون و چرا آرام هستند نیز وجود ندارد. نتایج مطالعات ''ماسزلی مالک'' و ''خلیل العنانی'' نشان می دهد که مالزی به رغم داشتن جنبه اسلامی در مسائل اجتماعی و سیاسی، اما میزبان گروه های تروریستی از جمله ''جماعت اسلامی'' و ''مجاهدین مالزی'' است.
به نوشته این وبسایت سنگاپوری، تا زمانی که یک مالزی اسلامی افراطی در جهت شکل گیری مدینه فاضله مدنظر سلفی ها تشکیل نشود، افراط گرایان و حامیان آنها ناراضی باقی می مانند و در جستجو برای تحقق یک دولت به اصطلاح اسلامی هستند تا همیشه پایدار بمانند.
اینگونه تمایلات را می توان در پیام تروریست مالزیایی در گروه ابوسیاف نیز مشاهده کرد که در پیام فیسبوک خود از حامیانش خواسته اند برای تحقق اهداف خود، افراط گری نظامی را از سوریه تا ''پاتانی'' و از ''آمبون پوسو'' تا ''میندانائو'' اجرا کنند. ''افراط گرایان شبیه این افراد نیز ممکن است از سلفی هایی باشند که به خشونت معتقدند، اما طرفداران و پیروان آنها ممکن است سایر شاخه های سلفی باشند و چیزی که این گروه ها را به هم پیوند داده است احتمالا دکترین ''وفاداری و دشمنی'' سلفی ها است.
این دوگانگی با شرایط جامعه چندنژادی مالزی همخوانی ندارد. بنابراین افراد هنگام مواجهه با چنین شرایطی یا دیدگاه خود را تغییر می دهند و یا به افراط گرایی روی می آورند. اکنون که حزب حاکم مالزی علمای سلفی را برای مشروعیت مذهبی پذیرفته است، گفتمان سیاسی در مورد دیدگاه جهانی سلفیت نیز تقویت می گردد تا برخی از علمای سلفی این کشور بتوانند حضور و اهداف خود را توجیه کنند. هم اکنون گسترش تفکرات افراطی در بین نظامیان،دانشجویان و تروریست‌هایی که قصد بازگشت از سوریه به خانه را دارند برای مالزی یک تهدید جدی بشمار می رود، تهدیدی که بسیاری از تحلیگران، نفوذ علمای سلفی در ارکان مختلف جامعه مالزی را عامل ایجاد آن می دانند.