از مراسم تحلیف ریاست جمهوری ده روز می گذرد. ده روزی که پربارترین پرکارترین و پرحرف و حدیث ترین روزهای کاری اشرف غنی احمدزی را در افغانستان رقم می زند با این حال هنوز خبری از معرفی کابینه به مجلس نمایندگان و سنا برای تایید صلاحیت نیست.
تمامی وزارتخانه های کشور از زمان ختم ریاست جمهوری حامدکرزی و جابجایی رییس و معاونان اجرایی و جمهور در ارگ کابل توسط سرپرست اداره می شوندو بنابراین بسیاری از پروژه های نیمه تمام، قراردادهای کلان و امورات داخلی در حالتی از سکون و تعلیق بسر می برند.
در همین راستا گماشته شدن تنی چند از افراد نه چندان خوش نام و نه چندان خوش سابقه در برخی منصب ها و نیز فرمان برای ایجاد مناصبی که نه در گذشته افغانستان جایی داشته اند و نه در تاریخ جامعه جهانی، صدای اعتراض و انتقاد بسیاری را بلند نموده است.
از آنجا که ابتدا بر بنیاد شواهد و مدارک غیر مستند و غیر مستدل و سپس با درز متن توافق نهایی دولت وحدت ملی به امضای عبدالله و اشرف غنی قرار بر این شده است که تمامی منصوبات، برکناری ها، جایگزینی ها و تقررها با رضایت هردو باشد بنابراین....
بنابراین برخی اقدامات آنی و عاجل اشرف غنی را به تکروی هایی تعبیر کرده اند که عاقبت خوشی نخواهد داشت و احتمالا منجر به تکرار چنین واکنش هایی از سوی تیم اجرایی و یا نوعی هرج و مرج برای نمادین و فرمالیته خواند ریاست اجرایی خواهد شد.
در درست یا غلط بودن اصل توافق بر سر چوکی ها و نوع و تعداد عزل و نصب ها که میان تیم های تحول و تداوم و اصلاحات و همگرایی انجام شده است بسیار سخن ها رفته و با تقرر آنان در جایگاه هایشان در ارگ دیگر مجال چنین انتقاداتی نیست از این رو می پردازیم به...
می پردازیم به صلاحیت ها، تخصص، تعهد و کارایی افرادی که هریک به تنهایی می تواند در موفقیت یا شکست دولت وحدت ملی سهیم باشند به گونه ای که تیشه به ریشه چنین دولت سهمیه بندی شده ای بزنند یا بالعکس زمینه ساز رشد و تعالی دستگاه های دولتی را فراهم آورند.
شایان ذکر است که بسیاری از منتقدان به حکومت 12 سال و اندی حامد کرزی با ابراز امتنان از وی برای تمام تلاش ها و دستاوردهایش در افغانستان 2001 تا 2014 نقطه ضعف اصلی حکومت پیشین را معامله بر سر چوکی ها و ثروت در برابر قدرت می دانند.