محترم اشرف غنی احمدزی که در اولین روز کاری خود، کارهای زیادی برای انجام دادن دارد در اولین اقدام خود باید به تمام کسانی که وی را در رساندن به چوکی ریاست جمهوری یاری کردند، خدمت رسانی کند.
که البته نیازی به تذکر ما ندارد چرا که رییس جمهور جدید در دومین فرمان خود محترم احمدضیا مسعود معاون زلمی رسول نامزد دور اول انتخابات را به عنوان نماینده ویژه رییس‌جمهور در امور اصلاحات و حکومتداری افغانستان منصوب کرد و گفت که ایشان چون دارای تجارب و اندوخته‌های خوبی در اداره کشور می باشند به منظور اصلاح اداره، بهبود و توسعه حکومتداری خوب به این سمت منصوب می شوند.
در اینکه جناب احمد ضیا مسعود به لطف برادر شهیدش سالیان سال در حکومت کرزی سهم دار بوده، شکی نداریم ولی اینگونه که شواهد نشان می دهد علت عمده ی این انتصاب فوری، گردش 180 درجه ای وی از زلمی رسول و داکتر عبدالله به سوی تیم تحول و تداوم بود که امروز ثمره آن تصمیم دیروزش را می بیند.
این موضوع عجیبی نیست زیرا در روزهای پیش رو خواهیم دید که تمامی کرسی های دولتی بسان غنایم جنگی بین متنفذینی که در این چند ماه از داکتر عبدالله و اشرف غنی حمایت کردند، تقسیم می شود تا خدای نکرده دین کسی بر گردن این دو رییس باقی نماند.
شاید گفته شود ایرادی ندارد زیرا این پست ها باید مسوول داشته باشد. که حرفی است منطقی. ولی ایراد کار آنجا است که قرار بود در دولت وحدت ملی شایسته سالاری و مسلکی بودن معیار انتخابات مقامهای دولتی باشد نه دوستی و رفاقت و باندبازی.
بزرگترین ضربه ای که در دولت کرزی به جامعه سیاسی کشور وارد شد همین باندبازی و رفیق گرایی و قوم پرستی بود. وقتی یک وزیری بصورت سفارشی در وزارتخانه ای منصوب می شد، بهترین مکان را برای انجام عمل مقدس صله رحم فراهم می کرد تا همه ی دوستان و اقوام و خویشان را گرد هم جمع آورد.
نمونه بارزش جناب فاروق وردک بود که در هر سمتی منصوب می شد تیم همراهش یک گروه بود. عملکردش را هم دیدیم که در هر دو وزارتخانه ای که وزیر بود بسیار ضعیف بود چون افراد غیر متخصص در پستهای تخصصی جا داشتند.
به هر حال قرار است طی روزهای آینده کابینه دولت وحدت ملی تشکیل شود و خدا کند اشرف غنی و عبدالله به آن شعارهای انتخاباتی مبنی بر رعایت اصل شایسته سالارری و مسلکی بودن نیروهای دولتی، متعهد باشند تا یکبار دیگر اشتباهات دولت کرزی تکرار نشود.