بنا بر گزارش مقام های امنیتی کشور در 72 ساعت گذشته 126 موشک از خاک پاکستان به ولایت کنر و مناطق مختلف آن پرتاب شده که بیشتر این موشک ها ولسوالی های دانگام، شیگل و مروره را هدف قرار داده است.
در چند ماه اخیر نظامیان پاکستانی با نقض پیمان‌های امنیتی منطقه‌ای، حملات خود به مرزهای کشور ما را تشدید کرده‌اند که باعث شده است تا بر اثر اصابت این تعداد موشک، مردم مساکن خود را ترک کرده و به شهرها و روستاهای دیگر مهاجرت نمایند.
هرچند رییس جمهور کرزی در در نشستی که شامگاه روز گذشته با مسوولین نهادهای امنیتی کشور داشت، دستور داد تا هرگونه حرکات مشکوک در مرزهای شرقی به شدت سرکوب شود، اما ظاهرا نظامیان پاکستانی این سخنان کرزی را جدی نگرفته اند.
محترم شکیب مستغنی سخنگوی وزارت خارجه نیز با گذاشتن مهر صحت بر این موضوع، گفته است: اسلام آباد در برابر پرداخت پول، شبه نظامیان را برای جنگ در افغانستان استخدام میکند. در واقع کسانی که با مقامات امنیتی افغانستان می جنگند، نه به خاطر مخالفت با دولت بلکه در قبال پولی می جنگند که از پاکستان برای ایجاد ناامنی در نقاط مختلف کشور ما دریافت می کنند.
این تجاوز آشکار به حریم مرزی کشور ما را داشته باشید و بشنوید از بازداشت یک تبعه ی پاکستانی درکابل که با خود شش دستگاه ضبط و شنود مکالمات تلیفونی به همراه داشته است.
بر اساس اطلاعیه ی هفته گذشته وزارت داخله افغانستان، فردی به نام "کاشف قمر" شهروند پاکستان با انتقال غیرقانونی دستگاه‌های مخابراتی ضبط و شنود مکالمات تلیفونی به کابل بدنبال ضبط مکالمات امنیتی و اقتصادی بوده است که این مکالمات در اختیار شبه نظامیان مسلح یا دولت پاکستان قرار می‌گرفته است.
جالب تر اینکه این دستگاه های ضبط و شنود مکالمات تلیفونی در کابل، همان دستگاه هایی است که نیروهای آمریکایی و انگلیسی به منظور مبارزه با مواد مخدر بکار گرفته بودند و چندی پیش حامد کرزی دستور برچیده شدن تمامی دستگاه‌های آمریکایی و انگلیسی را صادر کرده بود.
حال اینکه این دستگاه ها بصورت عمدی توسط غربی ها در اختیار پاکستانیها قرار می گیرد یا اینکه آنها این تجهیزات را بازار سیاه تهیه می کنند، معلوم نیست، آنچه اهمیت دارد اینکه خیانتها، تجاوزها و جنایات پاکستان روز به روز بیشتر مشهود می شود.
پاکستانی ها هر وقت که بخواهند بدون هماهنگی قبلی وارد خاک کشور ما می شوند و بر علیه کسانی که نام شان را شبه نظامیان مخالف دولت گذاشته اند، می جنگند که تاکنون تعداد تلفات غیرنظامیان افغانستان از تعداد کشته های طالبان بیشتر بوده است. پاکستانی ها در اکثر عملیاتهای انتحاری مهم نقش مستقیم داشته اند و اکنون نیز به جاسوسی از مقام های افغانستان روی آورده اند.
به راستی این موارد تا چه زمان باید ادامه داشته باشد، تا مقام های کابل در این پاسخ این همه اقدام غیر قانونی پاکستان، اقدام مناسبی انجام دهند؟ زمانی که انسان این همه تجاوز و خیانت آشکار پاکستان را در کنار سکوت معنادار مقامات داخلی و خارجی مستقر در کابل، قرار می دهد به یک نتیجه می رسد آن هم اینکه یا پاکستان زور زیادی دارد که این عالیجنابان از آن می ترسند یا رشوت های دلشینی دارد که مزه ی آن آقایان را نمک گیر کرده است!!!