موضع و ایستادگی حامد کرزی رئیس جمهوری افغانستان در رابطه با پیمان امنیتی با امریکا حالا دیگر جنبه ملی به خود گرفته است. بالاخره سال 2013 میلادی با همه فراز و نشیب های خود به پایان رسید.
این سال در منطقه تحت پوشش (افغانستان و پاکستان) نسبت به سال های گذشته خونین تر بود و سال نو (2014) نیز متاسفانه با جنگ ها، ترورها و زورگوئی های استعمار غرب، به ویژه امریکا مورد استقبال قرار گرفت.
سال گذشته چند تحول اساسی در پاکستان و یک رویداد مهم سیاسی و راهبردی در افغانستان رخ داد. در پاکستان انتخابات پارلمانی صورت گرفت و حزب مسلم لیگ شاخه نواز شریف در مرکز و پنجاب بزرگترین ایالت پاکستان به قدرت رسید و شاید نخستین بار است که در پاکستان به طور مسالمت آمیز قدرت انتقال می یابد. نواز شریف که در نتیجه انتخابات به نخست وزیری در این کشور رسید، وعده های زیادی به ملت داد. نخست اینکه اقتصاد کشور باید بهبود یابد، ضمن آن که اذعان داشت بدون پایان دادن به تروریسم اقتصاد کشور بهبود نخواهد یافت.همچنین به صراحت گفت، روابط با کشورهای همسایه، به ویژه افغانستان و هند باید تغییر کند و بهبود یابد که در اینجا تروریسم است که مانع بهبود روابط پاکستان با همسایه های خود شده است. در رابطه با افغانستان اذعان داشت که سیاست پاکستان در قبال کابل خوب نبود که به منافع پاکستان ضرر رسانده است، ولی در آن زمان فرمانده ارتش و رئیس دیوان عالی پاکستان، مورد نظر نواز شریف نبودند و به نوعی آنان را مانعی در راه خود می دید. بعد از تغییر دولت و با روی کار آمدن ژنرال راحیل شریف به عنوان فرمانده جدید ارتش و تصدق حسین جیلانی به عنوان رئیس جدید دیوان عالی پاکستان که هر دو از افراد مورد اعتماد نواز شریف هستند تغییرات مهم دیگری در پاکستان در سال 2013 بود و به همین ترتیب مثلث نواز شریف، ژنرال راحیل شریف و تصدق حسین جیلانی با هم به صورت هماهنگ تشکیل شد. اکنون که سال 2014 میلادی آغاز شده است، مردم انتظار دارند که این سال در پاکستان سال سرنوشت سازی باشد و تغییرات اساسی در کشور رخ دهد. توقعات مردم از نواز شریف بسیار بالا رفته است و همه مردم منتظرند نواز شریف وعده های خود را عملی کند.بنابراین سال 2014 میلادی یک سال آزمایشی برای نواز شریف است. حالا باید دید نواز شریف در رابطه با مبارزه با تروریسم و روابط با همسایه ها چه کار انجام خواهد داد. ناگفته نماند نه تنها مردم پاکستان بلکه کشورهای همسایه، به ویژه افغانستان نیز از نواز شریف انتظار دارند که در پایان دادن به جنگ و ایجاد صلح در افغانستان بطور جدی همکاری کند.
در رویداد مهمی که در افغانستان در سال 2013 میلادی رخ داد، لویه جرگه مشورتی برای بررسی متن پیمان امنیتی میان کابل و واشنگتن بود که به گفته کرزی رئیس جمهوری افغانستان که در همین لویه جرگه پرواضح گفته بود که جنگ و صلح در افغانستان در دستان امریکا و پاکستان است که اگر بخواهند در عرض چند ساعت می توانند جنگ را پایان دهند و صلح را به ارمغان بیاورند. به همین دلیل بود که کرزی پیمان امنیتی با امریکا را تاکنون امضا نکرده است و امضای پیمان امنیتی با امریکا را به پایان دادن به جنگ و آغاز عملی پروسه صلح منوط کرده است.
کرزی اینرا به خوبی درک کرده است که اگر قرار باشد پیمان امنیتی با امریکا امضا شود باید در قبال آن ضمانت پایان دادن به جنگ و ایجاد صلح را بدهد که امریکا از آن سرباز می زند و موضع کرزی امروز به یک شعار ملی تبدیل شده است. اگر کرزی پیمان را امضا نکرد رئیس جمهور بعدی افغانستان نیز در امضای پیمان با مشکل جدی روبرو خواهد بود که اگر موضع کرزی را موضع خود قرار ندهد و پیمان را امضا کند آن وقت با قهر و غضب مردم غیور افغانستان روبرو خواهد شد.