به گزارش "این پایگاه"، سال 2013 تقریباً رو به پایان است و هنوز امریکایی ها نتوانسته اند بر سر پیمان امنیتی با کرزی به توافق برسند و نشانه های روشنی هم در این امر مشاهده نمی شود. با توجه به شرایط منطقه، امضاء پیمان امنیتی برای ناتو و امریکا از اهمیت استراتژیک بسیار بالایی برخوردار است و تنها راه باقی ماندن انها در میان بازیگران اصلی آسیا-اورپا، ماندن در افغانستان می باشد و کرزی هم از این حقیقت به خوبی اگاه است و سعی دارد تا انجا که امکان دارد از این فرصت طلایی به خوبی استفاده کند و امتیازات خوبی بگیرد.
کارشناسان غربی بر این واقعیت اتفاق نظر دارند که افغانستان از لحاظ جغرافیایی و موقعیت استراتژیکی، در محلی قرار دارد که امریکایی ها همیشه آرزو داشتند به بهانه های مختلف و دلایل ساختگی، آن را سرمایه خود کنند و به نوعی از طریق اتاق فرمان افغانستان این ریسمان مهم را تحت کنترل خود قرار دهند.
اما لازم به ذکر است که، یکی از موانع اصلی در فرایند تصمیم گیری حضور یا عدم حضور نیروهای امریکایی در افغانستان، اختلاف نظر میان "کاخ سفید و پنتاگون" می باشد، چرا که پنتاگون از فرایند خروج نظامی از افغانستان به عنوان عقب نشینی استراتژیک امریکا از آسیای مرکزی و اروپا-آسیا یاد می کند و هرگز راضی به انجام این کار نیست.
اما اکنون چه عاملی باعث شده تا کرزی در فرایند امضا پیمان امنیتی، امریکایی ها را بازی دهد؟ این اتفاق نظر چه در داخل و چه در خارج از کشور وجود دارد که "اهداف ملی" جایی در این بحث و منازعات ندارد، بلکه هر چه هست اهداف فردی و شخصی کرزی است، اما یک نکته در اینجا هنوز مورد ابهام است، برخی منابع اعتقاد دارند، "فعالیت های سری و مخفی امریکا و ارتباط پنهانی انها با رهبران طالبان افغان"، موجب ترس کرزی و امثال وی شده است.
کمی تامل در مورد تحولات سیاسی و امنیتی اخیر کابل نشان می دهد، شکاف اصلی زمانی میان کابل و واشنگتن صورت گرفت که حقایق مذاکرات پنهانی میان امریکایی ها و طالبان فاش شد، از انجا بود که حتی کم کم دست نشاندهای امریکا در دولت هم از انها فاصله گرفتند، تهدیدات سیاسی رسمی و غیر رسمی اوج گرفت و این طور دیده شد که کرزی موضع جدیدی در سیاست خارجی خود اتخاذ کرد.
بسیاری از کارشناسان داخلی افغان بر این موضوع تاکید دارند که مذاکرات پنهانی امریکایی ها با طالبان روند امنیتی افغانستان را در سطوح مختلف با چالش روبرو کرد و به نوعی تمام معادلات منطقه را به هم زد. اکنون ترس کرزی و امثال وی این است که با چراغ سبز امریکایی ها، امکان دارد قدرت از طریق دموکراسی در دست طالبانی هایی بیفتد که 12 سال امریکایی ها برای از بین بردن انها افغانستان را اشغال کردند و کلید ورود انها و حضور چندین ساله نظامیان امریکایی نیز در دست دولت کرزی بود، لذا این ترس برای کرزی وجود دارد که در آینده نزدیک با چالش های بسیار خطرناکی روبرو خواهد شد و تنها راه نجات خود را نیز توافق پنهانی و پادرمیانی امریکایی ها می داند.