در این گفتمان شماری از مسئولان کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، فعالان نهادهای جامعه مدنی و برخی از استادان دانشگاه و دانشجویان شرکت کرده اند.
شرکت کنندگان این نشست معتقدند که امضاء پیمان امنیتی میان کابل و واشنگتن سبب ادامه همکاری های امریکا و جامعه جهانی به افغانستان می شود، از این رو رئیس جمهور کرزی باید این پیمان را امضا کند.
نگرانی از عدم امضای پیمان امنیتی و دفاعی دو جانبه میان افغانستان و امریکا زمانی اوج گرفت که رئیس جمهور کرزی در اخرین روز لویه جرگه ی مشورتی پیش شرط های را برای امضا قرار داد امنیتی مطرح کرد.
اما دیده می شود که تا اکنون نیز حامد کرزی بر این پیش شرط های خود تاکید دارد که در چند روز آخر فشار های مختلف از سوی هم پیمانان امریکا بر افغانستان وارد می شود اما رئیس جمهور می خواهد که پیش شرط های وی برآورده شود.
متوقف شدن حملات نیروهای نظامی امریکا به خانه های مردم افغانستان، آوردن صلح و نیز کمک واشنگتن برای آغاز مذاکرات صلح با طالبان از اصلی ترین پیش شرط های کرزی می باشد.
حاضرین در این نشست بر اهمیت پیمان امنیتی میان افغانستان و امریکا تاکید کرده و خاطرنشان کردند که امضای این پیمان به منافع ملی کشور می انجامد و ادامه همکاری های جامعه ی جهانی با کشور تضمین می کند.
به عقیده شرکت کنندگان این گفتمان، اگر پیمان امنیتی و دفاعی دو جانبه میان کابل – واشنگتن امضاء نشود، دستاورد های 12 سال گذشته با چالش های زیادی روبرو خواهد شد.
آنها معقتد هستند که قرار داد امنیتی از لحاظ امنیتی و اقتصادی از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار می باشد از این رو این پیمان هر چه زودتر باید امضاء شود.
جان کری وزیر خارجه آمریکا روز سه شنبه گذشته اعلام کرد که وزیر دفاع افغانستان نیز می تواند این پیمان را امضا کند اما سخنگوی کرزی می گوید: تا زمانی که پیش شرط های مطرح شده رئیس جمهور کرزی از سوی امریکا عملی نشود، هیچ یک از وزرا اجازه امضای پیمان را ندارد.